Όταν τον Οκτώβρη του 2018, το Swimbikerun.gr συστήθηκε στο Ελληνικό τριαθλητικό κοινό, είχαμε εξηγήσει ότι ένας από τους λόγους που ξεκίνησε, ήταν η ανάδειξη της προσπάθειας του μέσου Έλληνα τριαθλητή, του “τριαθλητή της διπλανής πόρτας”, του τριαθλητή δηλαδή που εργάζεται, μεγαλώνει την οικογένεια του και προσπαθεί να “κλέψει” λίγο χρόνο για να κάνει το χόμπι του, μέσα στο τόσο γεμάτο και απαιτητικό ημερήσιο και εβδομαδιαίο προγράμμα του.
3μιση χρόνια πιο μετά, το Swimbikerun.gr “ξανασυστήνεται” και αυτό οφείλεται στον απλό, ανώνυμο μέσο Έλληνα και Ελληνίδα τριαθλητή, που έδωσε ανάσα και οξυγόνο σε αυτή την δυσκολία, με αποτέλεσμα το Swimbikerun.gr να επιστρέφει, με ακόμη περισσότερη διάθεση και πάθος για τρίαθλο.
Η αλήθεια είναι ότι την τελευταία δεκαετία, αποτελεί πλέον παγκόσμια πρακτική, ολοένα και περισσότερα Μ.Μ.Ε. (ακόμη και παγκόσμιοι κολοσσοί (βλέπε “The Guardian”, “Trirating”, “triathlonmag.ca”κλπ) καταφεύγουν στην διαδικασία του donation, ή του subscription fee, προκειμένου να αντλήσουν τους απαραίτητους πόρους, για να παραμείνουν βιώσιμοι οργανισμοί και να συνεχίσουν να παρέχουν το επίπεδο ενημέρωσης που έχουν συνηθίσει στο κοινό τους. Για να προσφέρουν έγκυρη, ανεξάρτητη και αντικειμενική ενημέρωση, για να συνεχίσουν να έχουν δυναμική φωνή και κριτική διάθεση, χωρίς να εξαρτώνται ή να κωλύονται από συμφέροντα τρίτων. Είναι πλέον μονόδρομος η τακτική αυτή για τα Μ.Μ.Ε. σε παγκόσμιο επίπεδο, αν θες να είσαι ανεξάρτητος και να μην εξαρτιέσαι από κρατικές ή άλλες σκοτεινές επιχορηγήσεις. Αυτή η πρακτική, υιοθετήθηκε και από εμάς: απευθυνθήκαμε στην βάση μας. Εκ των πραγμάτων, θα είναι ένα “on going” project. Και αν η πρώτη προσπάθεια δεν έτυχε ανταπόκρισης, η δεύτερη ήταν αυτή που έδωσε πραγματικά το απαραίτητο οξυγόνο που έλειπε στην τρέχουσα φάση. Συνήθως αυτός που ανοίγει το πρώτο μονοπάτι τρώει μόνος του όλη την σκόνη, αλλά κάπως έτσι αρχίζει και χαράζεται ο δρόμος, για να γίνει στην πορεία λεωφόρος.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους φίλους και φίλες, ανώνυμους και επώνυμους, που στάθηκαν δίπλα μας. Ηθικά και υλικά. Ακόμη και μια κοινοποίηση ήταν ένδειξη εκτίμησης της προσπάθειας που γίνεται τα τελευταία 3μιση χρόνια, με συνέπεια, αντικειμενικότητα και αγάπη για το άθλημα. Κάτι σαν ψήφο εμπιστοσύνης, για να δανειστώ και μια έκφραση ενός φίλου.
Πολύς προσωπικός χρόνος, πολλές και οι ώρες αφοσίωσης. Το ίδιο θα συνεχίσει να είναι και για την συνέχεια. Γιατί όταν έχεις μάθει να κοιτάς το κοινό σου στα μάτια, δεν μπορείς να κάνεις εκπτώσεις. Το σίγουρο είναι ότι η Ελληνική τριαθλητική κοινότητα έδειξε ότι χρειάζεται να υπάρχει ανεξάρτητη φωνή, που όχι μόνο θα έχει την δική της δυναμική, αλλά ακόμη περισσότερο θα έχει το ειδικό βάρος και το ανάστημα στις κακοτοπιές που ακόμη παραμένουν διάσπαρτες, δεξιά και αριστερά: για μια ακόμη φορά χωρίς Εθνική ομάδα, χωρίς σχολή κριτών και προπονητών, χωρίς αναπτυξιακό πλάνο, χωρίς περιφερειακά κλιμάκια. Eδώ και 3 χρόνια χωρίς Πανελλήνιο Πρωτάθλημα.
Συνηθίσαμε, θα μου πείτε..
Καλή τριαθλητική σαιζόν και καλή αντάμωση στους αγώνες!
“Ψήφος εμπιστοσύνης” είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν για να συνεχίσουμε αυτό που με αγάπη και μεράκι ξεκινήσαμε πριν από 3μιση χρόνια.
Μια “ψήφος” που δόθηκε (κι ελπίζω να συνεχίσει να δίνεται) από Έλληνες τριαθλητές με τη μορφή του donation και έβγαλε προσωρινά τον ιστότοπο από τη δύσκολη οικονομική θέση. Ήδη είμαστε σε ενέργειες και διαδικασίες ώστε να είναι βιώσιμος για τα επόμενα χρόνια.
Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεστε την πληθώρα των ωρών που περνάω βιντεοσκοπώντας, ηχογραφώντας και φωτογραφίζοντας αθλητικό περιεχόμενο για το site ή δουλεύοντας στο WordPress, το Final Cut, το Photoshop, το LivestreamStudio, το Capture One κλπ. στην οθόνη του υπολογιστή.
Σας ευχαριστώ θερμά για το “κίνητρο” που μας δώσατε να συνεχίσουμε και ανταποδίδουμε με “κίνητρο” για να συνεχίσετε τις προπονήσεις σας…conpap
